甲辰除夜吟

jiǎ chén chú yè yín
甲辰除夜吟

yī nián sān bǎi liù shí rì, rì rì sān chuán wò shuāi jí.
一年三百六十日，日日三椽卧衰疾。
páng rén yé yú hái tàn zī, wèn wǒ rú hé dù sì shí?
旁人揶揄还叹咨，问我如何度四时？
wǒ yán píng shēng lǎo xíng lǐ, rù shí chèn chéng zhōng yè qǐ.
我言平生老行李，蓐食趁程中夜起。
dāng shí xiǎng xiàng bì mén xián, ruò shuǐ tiáo tiáo sān wàn lǐ.
当时想像闭门闲，弱水迢迢三万里。
rú jīn yīn bìng dé shū yōng, jiǎo dǐ guān shān rú mèng zhōng.
如今因病得疏慵，脚底关山如梦中。
zhòng lián fù mù bái zhòu jìng, hù wài chē mǎ cóng xī dōng.
重帘复幕白昼静，户外车马从西东。
ruò wèn sì shí hé yǐ dù? niàn dìng gēng wú xīn yǔ gù.
若问四时何以度？念定更无新与故。
píng huā kāi luò jì chūn dōng, chuāng zhǐ hūn míng rèn zhāo mù.
瓶花开落纪春冬，窗纸昏明认朝暮。
xíng nián liù shí shì míng cháo, bù xiá zì lián liáo zì cháo.
行年六十是明朝，不暇自怜聊自嘲。
lán wěi sān bēi táng yī yè, cóng jīn shēn jiàn chǐ yá láo.
婪尾三杯饧一楪，从今身健齿牙牢。