题讷斋

tí nè zhāi
题讷斋

shì rén dàn shí sān chǐ zuǐ, yí cóng qín héng jìng shuí shì.
世人但识三尺嘴，仪从秦横竟谁是。
lán fān kǒu jué yù xuán hé, qiū yá tīng zhī guī xǐ ěr.
澜翻口角欲悬河，秋崖听之归洗耳。
wàn yán wàn dāng bù rú mò, shì wú shé cún zhèng xū nè.
万言万当不如默，视吾舌存政须讷。
yún gēn shǒu zhù yuè sān jiān, shì fēi fù yǔ xī shān hù.
云根手筑月三间，是非付与西山笏。
wèi jūn wèi nè yé, dú shū yè jì shēng láng láng.
谓君为讷耶，读书夜寂声琅琅。
wèi jūn wèi biàn yé, xiàng rén kāi kǒu wú cí huáng.
谓君为辨耶，向人开口无雌黄。
wū tóu zì yǒu shān rú cǐ, shuō yì shuō nán nà yòng xǔ.
屋头自有山如此，说易说难那用许。
kǒng táng sī zhú chūn fēng hé, cì yě duō cān wéi yī wéi.
孔堂丝竹春风和，赐也多参惟一唯。